Yeni araştırmalar, Vikinglerin gelişine kadar Anglosaksonların beslenmesinin sıklıkla vejetaryen olduğunu gösteriyor. Detaylar için buyurun…
Geçmişte bitkisel eserler beslenmenin temelini oluşturuyordu. Et, ayrıcalıklı olan hükümdarlar haricinde kimse tarafınca tüketilmezdi. Et eserleri zenginlik ve lüksle ilişkilendirilirdi.
Ortaçağın başlarında ve çabucak sonrasındaki devirlerde, beşerler beslenme biçimlerinin sıhhatlerini etkilediğini bilmiyordu.
Cambridge Üniversitesi’nden profesörler, Ortaçağ Anglosaksonlarının yeme alışkanlıklarını araştırmaya karar verdi. 5. yüzyıldan 11. yüzyıla kadar 2000’den çok iskeletin izotopik tahlilini yaptılar.
Normanların İngiltere’ye yerleşmesindilk evvel epey az insanın et tükettiği kararına ulaşıldı.
Keşif şaşırtıcıydı zira şimdiye kadar et yeme ayrıcalığının, kraliyet ailesine ilişkin olduğu düşünülüyordu. Tarihçilerin şüphelendiğinin bilakis, hükümdarların ve köylülerin beslenmesi epeyce benzeriydi.
Araştırmacılar, Ortaçağ devrinde yaşayan insanların kemiklerinin kimyasal bileşimini tahlil ettiler. sonuçları bireylerin toplumsal statüleriyle karşılaştırdılar. Çalışma, konum ve beslenme hali içinde bir bağlantı bulamadı.
Araştırmacılar, emin olmak için Wessex Hükümdarı Ine’nin saltanatı devrindeki yiyecek listesini inceledi.
Bu listelerde fazlaca fazla et ve bira, epeyce az ölçüde meyve ve zerzevat vardı. Listede dana ve koyun eti, kümes hayvanları ve balık vardı. Ayrıyeten yüzlerce dilim ekmek, peynir ve bal da yer alıyordu. Ancak bu yiyecek listesi yalnızca büyük ziyafetler için hazırlanmıştı.
Araştırmacılar, kimi partilere çiftçilerin ve özgür köylülerin de katıldığını düşünüyor. Bilim insanları, kraliyet ailesinin ve soyluların çiftçilerle hayli âlâ bir bağ ortasında hayatış olabileceğine dikkat çekiyor.
Çalışmanın muharrirlerinden Prof. Sam Legget, kemik çalışmasında gut üzere hastalıklara niye olabilecek çok protein yemeye dair hiç bir ispat bulamadıklarını söylüyor.
Geçmişte bitkisel eserler beslenmenin temelini oluşturuyordu. Et, ayrıcalıklı olan hükümdarlar haricinde kimse tarafınca tüketilmezdi. Et eserleri zenginlik ve lüksle ilişkilendirilirdi.
Ortaçağın başlarında ve çabucak sonrasındaki devirlerde, beşerler beslenme biçimlerinin sıhhatlerini etkilediğini bilmiyordu.
Cambridge Üniversitesi’nden profesörler, Ortaçağ Anglosaksonlarının yeme alışkanlıklarını araştırmaya karar verdi. 5. yüzyıldan 11. yüzyıla kadar 2000’den çok iskeletin izotopik tahlilini yaptılar.
Normanların İngiltere’ye yerleşmesindilk evvel epey az insanın et tükettiği kararına ulaşıldı.
Keşif şaşırtıcıydı zira şimdiye kadar et yeme ayrıcalığının, kraliyet ailesine ilişkin olduğu düşünülüyordu. Tarihçilerin şüphelendiğinin bilakis, hükümdarların ve köylülerin beslenmesi epeyce benzeriydi.
Araştırmacılar, Ortaçağ devrinde yaşayan insanların kemiklerinin kimyasal bileşimini tahlil ettiler. sonuçları bireylerin toplumsal statüleriyle karşılaştırdılar. Çalışma, konum ve beslenme hali içinde bir bağlantı bulamadı.
Araştırmacılar, emin olmak için Wessex Hükümdarı Ine’nin saltanatı devrindeki yiyecek listesini inceledi.
Bu listelerde fazlaca fazla et ve bira, epeyce az ölçüde meyve ve zerzevat vardı. Listede dana ve koyun eti, kümes hayvanları ve balık vardı. Ayrıyeten yüzlerce dilim ekmek, peynir ve bal da yer alıyordu. Ancak bu yiyecek listesi yalnızca büyük ziyafetler için hazırlanmıştı.
Araştırmacılar, kimi partilere çiftçilerin ve özgür köylülerin de katıldığını düşünüyor. Bilim insanları, kraliyet ailesinin ve soyluların çiftçilerle hayli âlâ bir bağ ortasında hayatış olabileceğine dikkat çekiyor.
Çalışmanın muharrirlerinden Prof. Sam Legget, kemik çalışmasında gut üzere hastalıklara niye olabilecek çok protein yemeye dair hiç bir ispat bulamadıklarını söylüyor.